In 2021 nam ik online deel aan Boeddha in Beeld. Een beeldhouwweek op de Maanhoeve in Drenthe waar door de coronapandemie slechts een klein gezelschap ter plaatse kon werken. Als voorbereiding zocht ik naar een geschikte steen dat in een dag of vijf af kon zijn. Rommelend in de bakken vond ik een beeld dat ik jaren geleden maakte en als mislukt beschouwde. Dit werd mijn kintsugi-project. De betekenis daarvan had ik pas kort daarvoor leren kennen toen tijdens een poëzie-les het gedicht Kuntsugi (uit: & rol door) van K. Michel werd besproken. Een mooie inspiratie om mee aan de slag te gaan.
Geen keramiek en goudlijm, maar albast en tin.
Om het kintsugi-thema door te trekken: een sokkel van meccano
Eerst kaal schuren. Niet te grof beginnen, het aluminium krast makkelijk. Daarna fijner en fijner…
Na een paar uur mooi glad, maar concurreert met de tinnen naden in het beeld (op naar de bouwmarkt voor hoogglanslak).
Terug van de bouwmarkt, weer raspen, raspen, raspen, tot…
… oeps… gebroken.
Voordeel is dat ik makkelijker kan werken. Eerst de uitsparing voor de sokkel aftekenen.
Het bochtje raspen.
Meten, nog eens meten en nog eens.
Niks meer aan doen.
Het soldeertin zit aan één kant nog nog vast, de andere kant plak ik met tweecomponentenlijm.
Nu laten drogen.
Ondertussen de sokkel voorbereiden voor een verfbuurt.
Plaat, hoeken, ringetjes en schroefkopjes in de hoogglanslak.
De soldeerspullen klaarzetten.
Ik tinker erop los, een goede loodgieter zal ik niet worden….
Tin gladschuren met een dremel, een mondmasker is geen overbodige luxe.
Tja…
Wat een puinzooi. Eerst opruimen dus.
De albast nu polijsten met steeds fijner schuurpapier: 240 – 360 – 500 – 600 – 800 – 1000 – 1200
